நண்பர்களோடு பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது.,ஒரு கால் சந்தேகமே இல்லை அவளே தான்..,என் தேவதை " குரு நான் எந்த கலர் டிரஸ் போடட்டும்., வைட்டா இல்ல ப்ளாக்கா?" என்றாள்? " வைட் கலர் சுடில வா., உன்ன முதல் முதல் நான் அந்த ட்ரஸ்ல தான் பாத்தேன்.., இன்னைக்கு உனக்கொரு ஸர்ப்ரைஸ் வச்சிருக்
மீண்டும் ஒரு முறை முயற்சி செய்வோமென கால் செய்தேன்., அவள் ஃபோன் வழக்கம் போல் அடிக்க துவங்கியது.." ஹலோ" என்றது ஒரு கரக்கரத்த குரல்.., " மது இல்லையா" என்று கேட்டேன் "நீங்கள் யார்" என்று கன்னடத்தில் கணீரென கேட்டது அக்குரல்; "நான் குரு அவளோட ஃபிரெண்ட் நீங்க யாரு மதுவோட ஃபோன் உங்க கைல எப்படி வந்துச்சு" என்ற கேட்டபடி கன்னடத்திலே தொடர்ந்தது உரையா
எமர்ஜன்சி வார்ட் அருகே இன்ஸ்பெக்டர் நர்சிடம் எதையோ விசாரித்து கொண்டிருந்தார்., அருகில் சென்று நர்ஸிடம்.., " என்ன ஆச்சு?? எதுவும் அடி படலையே சும்மா சுளுக்கு ச்ப்ரைன் அவ்ளோதான?? அவ வலி தாங்க மாட்டா எங்க உள்ள இருக்காளா நான் போய் பாக்கலாமா?? என்று செய்வதறியாது பிதற்றினேன்..., நர்ஸ்ஸும் போலீஸும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து, "நீங்க யாரு?? உங்களுக்கு யாரு வேணும்?? யாரோட அட்டண்டர் நீங்க" என்று கேட்டனர்., "நான் நான் குரு அவளை நான் மதுவை அவளை" என்று சொல்லும் போதே பல வருடங்கள் எங்கேயோ தூங்கிக்கொண்டிருந்த என் கண்ணீர் துளிகள் கண்களை கசக்கி சிவக்க விட்டு வெடித்து வெளியேறியது.., " அவங்க புருஷனா" என்று கேட்டார் போலிஸ் இன்ஸ்பெக்டர்..,அதற்குள் ஓடி வந்து நண்பர்கள்.., விஷயத்தை எடுத்து சொல்ல.," தொண்டையை கவ்வி கொண்டிருந்த துக்கத்திற்கு மேலும் வலுக் கூட்டினார் நர்ஸ்., "ஐ எம் ஸாரி விபத்து நடந்த இடத்துலேயே அவங்க உயிர் போயிருச்சு., ஸ்பாட் அவுட்., லாரி மேல ஏறுனதுல அவங்க அங்கேயே இறந்துட்டாங்க, இப்போ மார்சுரில இருக்காங்க வாங்க இந்த பக்கம்., " என்றபடி எங்களை பிணவறைக்கு அழைத்துச்சென்றார்.., " இல்லை இல்லை அவள் என் மது கிடையாது அவள் என் மதுவாக இருக்காக் கூடாது" என்று மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டே போனேன்., ஒரு ஐஸ் பெட்டியிலிருந்து அவளை வெளியில் எடுத்து ஒரு ஸ்ட்ரெச்சரில் வைத்து மேல் மூடப்பட்டிருந்த வெள்ளை போர்வையை சற்று விளக்கினர், பார்த்தவுடன்
நெருப்பில் எண்ணை ஊற்றி என் காதல் பூ உள்ளே இறங்கி எரிந்து கருக தொடங்கியது.., அம்மாவின் மடியில் கொஞ்ச நேரம் தலை சாய்த்து அழுது தீர்த்தேன்.., சொந்தங்களின் ஆறுதல் நண்பர்களின் அக்கறை., எல்லாம் என்காதுகளில் மெல்ல மெல்ல நுழைய மறுத்தது., நேரம் கடத்தாமல் கொண்டு செல்வோம்.., என்றது ஒரு குரல்.., "ஐயா பாட காட்டியாச்சு" என்றது மறு குரல்., "என்ன ஆச்சு எப்படி ஆச்சு" என்று கேட்டுக் கேட்டு புண்ணில் முல் தைத்தது இன்னொரு குரல், எல்லோரும் திடீரென்று அவளை தூக்கி கொண்டு அவர்கள் முறைப்படி கோவிந்தா கோவிந்தா என்று சொல்லி கொண்டே கிளம்பிச் சென்றனர்.., நானும் பின் தொடர்ந்தேன்.., நண்பர்கள் பெற்றோர் யார் சொல்லியும் நிற்கவில்லை., மின்சார தகனத்தில் அவள் எரிய துவங்கினால்; அவள் கால் நகத்தில் மருதாணி காயவில்லை; கண்ணில் வைத்த கருமை ஆறவில்லை; அதற்குள் நரம்புடல் நசுகி உயிர், காற்று வெளியில் கலந்து விட்டதே.., மெதுவாய் யாரிடமும் சொல்லிக்கொள்ளாமல் அங்கிருந்து அவளையே நினைத்து நடக்க ஆரம்பித்தேன்..,
எங்கே அவளது உயிர்.., எங்கே அவளது கனவுகள்.., எங்கே அவள் பேசிய வார்த்தைகள்; எங்கே அவள் பார்த்த பார்வைகள்; மண்ணோடும் விண்ணோடும்; நதியோடும் மதியோடும்; பிறையோடும் கரையோடும்; இறகோடும் இரவோடும்; முகிலோடும் பகலோடும்; கடலோடும் காற்றோடும் கலந்து விட்ட யாதுமாகி நின்றுவிட்ட அவள் என் கண்முன்னே இல்லை; அவள் பிம்பம் மட்டுமே கானலாய் நிற்கிறது.., கனலாய் என்னை சுட்டு எரிக்கிறது..,நினைவுகளின் பெயரில்.., உயிர் வேரினில் தீயிட்டு உண்மை உணரும் வரை வதைத்து வாட்டி எடுக்கும் வேதனையின் மறு பெயர் காதல்.., அவள் பிரிவு, தாங்க முடியாத வலி.., சொல்ல முடியாத சோகம்.., ஆனால் உண்மையில் அவள் எங்கே?? உடலை பிரிந்த உயிர் எங்கே போனது?? நினைவுகளாய் உரு மாற்றம் கொண்டு என்னோடு வாழ்கிறதா?? அவளை நான் காதலித்தேன், அவள் உடலை அல்ல., இறந்து அவளை அவளுயிரை சேர்ந்திடவா., இன்னொரு கேள்வி, இறந்தால் அவளை சேர்வேனா?? கண்முன்னே நடமாடும் உடல் காணா
அவள் நினைவோடு இருப்போம்.,.
அவள் நினைவோடு இருப்போம்..,
